آنگاه که غرور کسی را له می کنی . . .
 آنگاه که کاخِ آرزوهای کسی را ویران می کنی !
 آنگاه که شمع امیدِ کسی را خاموش می کنی . . .
 آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری . . .
 آنگاه که حتی گوشَ ات را می بندی ،
تا صدای خرد شدن غرورش را نشنیده بگیری  . . .
 آنگاه که " خدا " را می بینی ،
 و " بنده خدا " را نادیده می گیری . . .
 می خواهم بدانم !
 دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی ،
 تا برای خوشبختی خودت دعا کنی ؟